„Jeżeli nie ma Boga w twoim życiu, wszystko inne się nie sprawdzi. To tak, jakby zapiąć źle guzik: wówczas wszystkie inne też są źle zapięte i trzeba zacząć znowu od góry” papież Benedykt XVI.
Przeżywany 3 lata temu Rok Wiary, jak i obecny Rok Miłosierdzia, rodzą pytanie o miejsce Boga w moim życiu, starając się jednocześnie pokazać drogi prowadzące ku Niemu. Jest to refleksja tym bardziej aktualna i ważna, gdyż świat oraz nasza cywilizacja i kultura zachodnia są chore i potrzebują leczenia. Podłożem i przyczyną tego jest bezbożność – czyli próba budowania świata bez Boga. Drogą do zatrzymania tego kryzysu nie może być dostosowanie się Kościoła i uczniów Chrystusa do nowoczesności, gdyż taka postawa w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nie dała dobrych rezultatów. Okazała się drogą błędną. Stąd odpowiedzią na szerzącą się dziś „cywilizację śmierci” (św. Jan Paweł II), która obok walki z Bogiem, wymierzona jest również w małżeństwo i rodzinę, powinno być budowanie „cywilizacji miłości”, która oparta jest na wierności wartościom chrześcijańskim oraz solidarności w budowaniu dobra na fundamencie Ewangelii.
Papież Benedykt XVI mówił w Paryżu: „szukać Boga i pozwalać Mu się odnaleźć – jest to dziś niemniej nieodzowne niż w minionych czasach... To, co powołało do życia europejską kulturę, poszukiwanie Boga i gotowość do słuchania Go, pozostaje także i dziś fundamentem wszelkiej kultury”. Skutkiem tego, że świat dziś coraz mniej słucha Boga i wprost neguje Jego prymat we wszystkich wymiarach rzeczywistości, jest coraz większe zeświecczenie oraz odsuwanie Boga poza nawias życia społecznego, rodzinnego i osobistego. Przeżywany Rok Miłosierdzia jest więc wezwaniem, aby na nowo – nawiązując do zacytowanych na początku słów papieża Benedykta – rozpocząć zapinanie guzików naszej cywilizacji „od góry”. Nie ma bowiem dzisiaj rzeczy ważniejszej od tego, by umożliwić na nowo człowiekowi dostęp do Boga żywego i prawdziwego, Boga objawionego. Drogą do tego jest nasze otworzenie się na Boga, nawrócenie - czyli uznanie absolutnego prymatu Boga i podjęcie drogi w kierunku pobożności.
Jak ta droga nawrócenia oraz pogłębiania relacji z Bogiem realizuje się i może jeszcze owocniej realizować w naszej wspólnocie?
Spotkanie z Bogiem oraz budowanie wspólnoty Kościoła i więzi między nami dokonuje się szczególnie poprzez Eucharystię. Dziękuję wszystkim biorącym w niej udział. Dziękuję służbie liturgicznej (organiście, chórzystom, lektorom i ministrantom), którzy troszczą się o jej piękno, angażując w to swój czas, talenty i serce. Mam gorącą prośbę, aby starać się punktualnie przybywać na Mszę św., zajmować miejsca jak najbliżej ołtarza oraz włączać się w śpiew i odpowiedzi podczas Eucharystii.
Jak zaznaczał kard.Ratzinger: „odrzucenie Boga jest prawie zawsze związane z odrzuceniem pojęcia grzechu. Chodzi bowiem o zneutralizowanie wyrzutów sumienia przez zanegowanie obiektywnego kodeksu moralnego”. Łączy się to często z walką przeciwko Kościołowi, który przypomina o wartościach moralnych i o grzechu. Stąd tak ważną rolę na drodze nawrócenia odgrywa sakrament pokuty. W tym Roku Miłosierdzia powinien być on przez każdego z nas jeszcze mocniej doświadczany, w połączeniu z możliwością uzyskania odpustu jubileuszowego, związanego z przekroczeniem „Bramy Miłosierdzia” w wyznaczonych do tego kościołach. Dziękuję gorąco kałanom studentom, którzy z gorliwością wypełniają posługę spowiedzi św. w naszej parafii, dzięki czemu, wielu może regularnie spowiadać się oraz korzystać z kierownictwa duchowego. Jednocześnie przypominam, że ci, którzy mają przeszkody, aby otrzymać rozgrzeszenie, zawsze mogą podejść do konfesjonału, aby uzyskać duchową poradę i umocnienie. Jeżeli jest przeszkoda w otrzymaniu komunii św., zawsze można podejść i poprosić o błogosławieństwo.
Kolejnym ważnym krokiem na drodze do spotkania Boga i umacniania wiary odgrywa katechizacja dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Stąd kieruję apel do rodziców: bądźcie zatroskani, aby Wasze dziecko nie zaniedbywało katechezy oraz współpracujcie z katechetami. Wszystkim prowadzącym katechezę wyrażam gęboką wdzięczność oraz proszę o zaangażowanie nowe osoby.
Na rozpoczęcie Roku Miłosierdzia podjąłem inicjatywę o nawiedzeniu obrazu Pana Jezusa Miłosiernego, które będzie trwało do zakończenia Roku Miłosierdzia. Jest jeszcze parę wolnych tygodni, stąd osoby czy rodziny pragnące przyjąć Pana Jezusa do swojego mieszkania mogą ustalić ze mną termin. W intencji biorących obraz odprawiam w tygodniu Mszę św., jako mój dar modlitwy, prosząc również o modlitwę w mojej intencji, kapłanów i parafii. Sądzę, że to nawiedzenie przynosi dobre owoce duchowe na drodze do budowania jedności z Bogiem oraz we wspólnocie. Niech owocem tego nawiedzenia będzie wewnętrzne nawrócenie, umocnienie w wierze i jedności naszej wspólnoty oraz ożywienie nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia, między innymi poprzez odmawianie koronki do Bożego Miłosierdzia.
Dziękując Wam za troskę o wspólnotę i kościół. Dziękuję kapłanom studentom, którzy gorliwie wspierają mnie w mojej posłudze duszpasterskiej, szczególnie opuszczającemu naszą wspólnotę ks. Tomaszowi, którego będziemy mieli jeszcze okazję pożegnać w okresie powakacyjnym.
Niech Bóg będzie na pierwszym miejscu w życiu naszej wspólnoty, w Waszym życiu rodzinnym i osobistym.
„Bogu bogatemu w Łaskę i Miłosierdzie” powierzamy Światowe Dni Młodzieży, które wkrótce odbędą się w Krakowie, aby rozpaliły one serca ludzi młodych i otwarły je na Chrystusa.
Dziękując za obecność i współpracę w kończącym się roku duszpastersko – katechetycznym, życzę Wam wszystkim radosnych i spokojnych wakacji, odpoczynku dla ciała, i ubogacenia ducha.
Szczęść Boże!
Ks. Ryszard Górski ze wspólnotą kapłanów
To bardzo ważne, aby utrzymywać się w duchu woli i siły.
OdpowiedzUsuń