Kończąc obecny rok duszpasterski rodzi się we mnie pytanie: „Co uczynić, aby nasza wspólnota parafialna stawała się rodziną wiary?”
Trzy lata temu, w kontekście ogłoszonego jeszcze przez papieża Benedykta XVI „Roku Wiary”, akcent duszpasterski był położony na aspekt wiary. To w Roku Wiary w naszym kościele zostały umieszczone relikwie św. Maksymiliana, a wielu parafian przystapiło do „Rycerstwa Niepokalanej”. Przyjęliśmy również w naszej wspólnocie Ikonę Matki Bożej Częstochowskiej, przed którą trwaliśmy na modlitwie w obronie życia i wartości rodzinnych. Ta troska o życie wyraża się nadal poprzez udział grupy parafian w „Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego” oraz zaangażowanie wielu na różnych płaszczyznach, aby to życia było chronione od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Owocem Roku Wiary była również podjęta inicjatywa katechez dla dorosłych oraz spotkań biblijnych. Trzeba jednak zadać sobie pytanie : na ile stało się to okazją do umocnienia mojej osobistej wiary? Co uczyniłem, aby poprzez czytanie Pisma św., zgłębianie Katechizmu Kościoła Katolickiego i Dokumentów Soborowych, pogłębić moją wiarę oraz umocnić więź z Kościołem?
Hasłem mijającego roku duszpasterskiego jest temat rodziny, który będzie jeszcze kontynuowany do końca roku liturgicznego z racji Światowego Spotkania Rodzin z Ojcem św. od 22 do 27 września, w Filadelfii oraz II części Synodu na temat rodziny (od 4 do 25 października). Treści związane z rodziną były przekazywane podczas rekolekcji, homilii, katechez i spotkań. W ten nurt rodziny wpisała się instalacja w kościele Matki Bożej z Lourdes, relikwii św. Jana Pawła II, „papieża rodziny” oraz podczas rekolekcji wielkopostnych oddanie osobiste, rodzin i całej naszej wspólnoty Bożemu Sercu....
Wydaje mi się, że byłoby ważne, abyśmy w kolejnym roku położyli akcent na budowanie parafii polskiej, aby była ona wspólnotą wiary i miłości. Kończący się rok jubileuszowy, 25-lecia naszej obecności w tym kościele może być okazją do refleksji nad drogami, które będą do tego prowadziły. Mocna wiara i osobista więź z Jezusem oraz silna rodzina oparta na wartościach Ewangelii, są fundamentami, na których buduje się wspólnotę, która może stać się miejscem, gdzie każdy będzie mógł przeżyć głębokie spotkanie z Bogiem i doświadczać żywe] wiary. Ważne jest, byśmy jednak wciąż na nowo uświadamiali sobie, że w centrum naszej wspólnoty parafialnej jest Jezus.
Wydarzeniem, które będzie nas inspirowało w realizacji tych planów będzie ogłoszony przez Ojca św. Franciszka w dniu 8 grudnia Rok Miłosierdzia oraz Światowe Dni Młodzieży, które odbędą się w Krakowie, od 26 do 31 lipca 2016 roku. Będzie to wezwanie szczególnie dla nas Polaków, abyśmy umacniając własną wiarę, byli dla innych jej świadkami, gdyż jak pisał św; Jan Paweł II w encyklice: „Redemptoris et missio” : „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana”
Jest sprawą absolutnie podstawową, aby modlić się o Bożą łaskę i błogosławieństwo dla podejmowanych wysiłków, gdyż jak pisał psalmista: „Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą." (Ps 127,1). Nasze plany i trudy na nic się zdadzą, jeśli Pan nie będzie przemieniał naszych serc swoją łaską.
Starajmy się wspólnie czynić wszystko, aby parafia stawała się dla nas wielką rodziną, w której każdy znajdzie dla siebie miejsce i poczuje się jak w domu. Bardzo ważne jest, aby jak najwięcej osób, na różnych płaszczyznach, zaangażowało się w życie naszej wspólnoty, tworząc najpierw między sobą, a następnie w wymiarze całej wspólnoty atmosferę wiary i jedności, zaufania i przebaczenia, radości i wzajemnej pomocy. Przeszkodą na tej drodze są: zazdrość, która prowadzi do zawiści, pycha i egoizm, brak gotowości do przebaczenia i pojednania. Tym co pomaga, jest wspólna modlitwa, rozmowa i słuchanie siebie nawzajem oraz postawa pokory. Najważniejsze jest jednak, aby budować z Jezsuem. On wtedy daje siłę, aby pokonywać przeszkody i szukać zawsze tego co nas łączy w tym wspólnym celu, którym jest troska o zbawienie własne i drugiego człowieka. Ten kierunek wyznaczają nam słowa Św. Pawła skierowane do Koryntian "Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra" (1 Kor. 12, 4 -7).
Nasza wspólnota parafialna jest bardzo zróżnicowana. Jesteście z różnych stron Polski, są różnice wiekowe, niekiedy dzielą poglądy, zainteresowania. Tym co nas jednak łączy jest ta sama wiara, przynależność do Kościoła Katolickiego, ten sam kościół, w którym gromadzimy się na sprawowanie Eucharystii i za który jesteśmy odpowiedzialni.
Dziękując Wam za troskę o wspólnotę i kościół i kieruję apel do jeszcze większego zaangażowania się w życie polskiej parafii oraz do tworzenia więzi między nami (poprzez wsparcie modlitwą, dobrym słowem, konkretnym czynem), abyśmy mogli bardziej czuć się rodziną parafialną.
Dziękuję kapłanom studentom, którzy gorliwie wspierają mnie w mojej posłudze duszpasterskiej. Jednocześnie przepraszam, że nie zawsze mogę sprostać Waszym prośbom i oczekiwaniom, za zapomnienia czy zaniedbania w pracy duszpasterskiej. Chciałbym, abyście jednak wiedzieli, że Wy, jako parafianie, i Wasze problemy są obecne w moich modlitwach i w moim sercu. Proszę Was wraz z kapłanami służącymi Wam pomocą o modlitwę, o wasze wsparcie, gdy słownie lub milcząco o to prosimy.
Dziękując za obecność i współpracę w kończącym się roku duszpastersko – katechetycznym, życzę Wam wszystkim radosnych i spokojnych wakacji, odpoczynku dla ciała i ubogacenia ducha. Oczekuję, że po wakacjach z nowym zapałem i dobrymi pomysłami włączycie się w budowanie naszej polonijnej wspólnoty.
Szczęść Boże!
Ks. Ryszard Górski ze wspólnotą kapłanów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz